Ολόκληρες γενιές της περίφημης φώκιας της Γροιλανδίας πεθαίνουν λόγω της κλιματικής αλλαγής που συρρικνώνει τους πάγους της Αρκτικής, προειδοποιούν Αμερικανοί βιολόγοι, οι οποίοι μάλιστα ανησυχούν ότι οι πληθυσμοί δεν θα μπορέσουν να ανακάμψουν.
Η παγκόσμια θέρμανση έρχεται να προστεθεί στις απώλειες από το ετήσιο κυνήγι δεκάδων χιλιάδων νεογέννητων στον Καναδά, μια πρακτική που έχουν καταδικάσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλες χώρες.
Η φώκια της Γροιλανδίας Pagophilus groenlandicus περνά μεν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στην ανοιχτή θάλασσα, γεννά όμως πάνω σε επιπλέοντες πάγους γύρω στα τέλη του Φεβρουαρίου. Αν και το είδος δεν κατατάσσεται στα απειλούμενα, η κλιματική αλλαγή απειλεί και τους τρεις πληθυσμούς του είδους στον Καναδά, τη Γροιλανδία και έξω από τις ακτές της Ρωσίας.
Η θερμοκρασία στην Αρκτική αυξάνεται ταχύτερα από ό,τι στον υπόλοιπο πλανήτη και αρκετές προηγούμενες μελέτες έχουν προειδοποιήσει ότι ο Αρκτικός Ωκεανός θα μένει χωρίς πάγο τα καλοκαίρια και θα μετατρέπεται ουσιαστικά σε μια απέραντη θάλασσα.
Η νέα έρευνα, που δημοσιεύεται στην ανοιχτή ηλεκτρονική επιθεώρηση PLoS ONE, εστιάστηκε στην περιοχή του Σεντ Λόρενς στον ανατολικό Καναδά όπου οι φώκιες αναπαράγονται.
Η ανάλυση δείχνει ότι η έκταση των πάγων μειώνεται έως και κατά 6% το χρόνο.
«Η θνησιμότητα που καταγράψαμε στον ανατολικό Καναδά είναι δραματική» αναφέρει ο Ντέιβιντ Τζόνσον, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο Duke της Βόρειας Καρολίνας.
«Ολόκληρες γενιές εξαφανίζονται από τον πληθυσμό τις χρονιές με χαμηλά επίπεδα πάγου -ουσιαστικά, όλα τα μικρά πεθαίνουν. Αυτό θέτει υπό αμφισβήτηση τις αντοχές του είδους» προειδοποιεί.
Οι ερευνητές εξέτασαν τις ετήσιες αναφορές για νεκρά φωκάκια και τις αντιπαρέθεσαν με δορυφορικά δεδομένα για την έκταση του πάγου κατά την αναπαραγωγική περίοδο.
Ένας παράγοντας που βρέθηκε να επηρεάζει σημαντικά τη θνησιμότητα ήταν η λεγόμενη Βορειοατλαντική Ταλάντωση, ένα μετεωρολογικό σύστημα που ελέγχει τους δυτικούς ανέμους και τις καταιγίδες και επηρεάζει έτσι το σχηματισμό πάγου.
Οι φώκιες μειώθηκαν το διάστημα 1950-1972 λόγω της εξασθένισης της Ταλάντωσης και της μείωσης του πάγου, ωστόσο ο πληθυσμός τους ανέκαμψε από το 1973 έως το 2000.
«Ανεξάρτητα όμως από τις συνθήκες της Ταλάντωσης, τα μοντέλα μας δείχνουν ότι το κάλυμμα πάγου σε όλες τις περιοχές όπου αναπαράγονται οι φώκιες της Γροιλανδίας στον Βόρειο Ατλαντικό συρρικνώνονταν έως και κατά 6% το χρόνο στην περίοδο της μελέτης» επισημαίνει ο Τζόνσον.
Όπως εξηγεί, οι φώκιες έχουν προσαρμοστεί στην βραχυπρόθεσμη αυξομείωση των πάγων από χρονιά σε χρονιά, όχι όμως και στη μακροπρόθεσμη συρρίκνωση που προκαλεί τώρα η κλιματική αλλαγή.
«Οι απώλειες τις κακές χρονιές υπερσταθμίζουν την αύξηση τις καλές χρονιές» λέει ο ερευνητής.
Η παγκόσμια θέρμανση έρχεται να προστεθεί στις απώλειες από το ετήσιο κυνήγι δεκάδων χιλιάδων νεογέννητων στον Καναδά, μια πρακτική που έχουν καταδικάσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλες χώρες.
Η φώκια της Γροιλανδίας Pagophilus groenlandicus περνά μεν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στην ανοιχτή θάλασσα, γεννά όμως πάνω σε επιπλέοντες πάγους γύρω στα τέλη του Φεβρουαρίου. Αν και το είδος δεν κατατάσσεται στα απειλούμενα, η κλιματική αλλαγή απειλεί και τους τρεις πληθυσμούς του είδους στον Καναδά, τη Γροιλανδία και έξω από τις ακτές της Ρωσίας.
Η θερμοκρασία στην Αρκτική αυξάνεται ταχύτερα από ό,τι στον υπόλοιπο πλανήτη και αρκετές προηγούμενες μελέτες έχουν προειδοποιήσει ότι ο Αρκτικός Ωκεανός θα μένει χωρίς πάγο τα καλοκαίρια και θα μετατρέπεται ουσιαστικά σε μια απέραντη θάλασσα.
Η νέα έρευνα, που δημοσιεύεται στην ανοιχτή ηλεκτρονική επιθεώρηση PLoS ONE, εστιάστηκε στην περιοχή του Σεντ Λόρενς στον ανατολικό Καναδά όπου οι φώκιες αναπαράγονται.
Η ανάλυση δείχνει ότι η έκταση των πάγων μειώνεται έως και κατά 6% το χρόνο.
«Η θνησιμότητα που καταγράψαμε στον ανατολικό Καναδά είναι δραματική» αναφέρει ο Ντέιβιντ Τζόνσον, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο Duke της Βόρειας Καρολίνας.
«Ολόκληρες γενιές εξαφανίζονται από τον πληθυσμό τις χρονιές με χαμηλά επίπεδα πάγου -ουσιαστικά, όλα τα μικρά πεθαίνουν. Αυτό θέτει υπό αμφισβήτηση τις αντοχές του είδους» προειδοποιεί.
Οι ερευνητές εξέτασαν τις ετήσιες αναφορές για νεκρά φωκάκια και τις αντιπαρέθεσαν με δορυφορικά δεδομένα για την έκταση του πάγου κατά την αναπαραγωγική περίοδο.
Ένας παράγοντας που βρέθηκε να επηρεάζει σημαντικά τη θνησιμότητα ήταν η λεγόμενη Βορειοατλαντική Ταλάντωση, ένα μετεωρολογικό σύστημα που ελέγχει τους δυτικούς ανέμους και τις καταιγίδες και επηρεάζει έτσι το σχηματισμό πάγου.
Οι φώκιες μειώθηκαν το διάστημα 1950-1972 λόγω της εξασθένισης της Ταλάντωσης και της μείωσης του πάγου, ωστόσο ο πληθυσμός τους ανέκαμψε από το 1973 έως το 2000.
«Ανεξάρτητα όμως από τις συνθήκες της Ταλάντωσης, τα μοντέλα μας δείχνουν ότι το κάλυμμα πάγου σε όλες τις περιοχές όπου αναπαράγονται οι φώκιες της Γροιλανδίας στον Βόρειο Ατλαντικό συρρικνώνονταν έως και κατά 6% το χρόνο στην περίοδο της μελέτης» επισημαίνει ο Τζόνσον.
Όπως εξηγεί, οι φώκιες έχουν προσαρμοστεί στην βραχυπρόθεσμη αυξομείωση των πάγων από χρονιά σε χρονιά, όχι όμως και στη μακροπρόθεσμη συρρίκνωση που προκαλεί τώρα η κλιματική αλλαγή.
«Οι απώλειες τις κακές χρονιές υπερσταθμίζουν την αύξηση τις καλές χρονιές» λέει ο ερευνητής.
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου